مصاحبه با مخترع دستگاه گاز سنج قابل حمل ( مدیر شرکت پتروپویش فن آزما - مستقر در مرکز رشد دانشگاه صنعت نفت )

پنجشنبه ۱۹ مهر ۹۷ - ۲۲:۳۳ پایگاه خبری -  تحلیلی تیتر برتر 

با یکی ازمخترعین کشوربه گفتگو می نشینیم، نوید سید کاظم ویلیانی مخترع جوانی که در سال 1360 متولد شد و در سال 1391 مدرک دکتری خود را در رشته مهندسی مکانیک طراحی جامدات گرفت .

به گزارش تیتربرتر؛ تحلیل مکانیزم های مکانیکی، تحلیل ارتعاشی، مواد هوشمند و سیستمهای میکروالکترومکانیکی از علایق تحقیقاتی این مخترع است و با توجه به زمینه تخصصیش از سال91 اقدام به کاربردی سازی سیستم های میکروالکترومکانیک کرد و تا کنون موفق به ساخت فشار سنج ممز برای کاربرد در مخازن پتروشیمی و همچنین ساخت گازسنجهای ممز شده است. 

ویلیانی درسال 92 موفق به ثبت اختراع مکانیزم صفحه ای با جابجایی میکرومتر با محرک پیزوالکتریک شد، در سال 97 گاز سنج قابل حمل mems را ثبت اختراع کرد و در حال حاضر در حال طراحی گازسنجهای قابل حمل چند گاز با دقت بالا و همچنین پمپ های پیزوالکتریک برای استفاده در صنایع پزشکی است.

آخرین اختراعاتتان کدام است و چه میزان زمان صرف اختراع آن کردید؟

 سنسورهای MEMSاین اختراع از طرح هایم بوده که در شرکت فناور پتروپویش فن آزما از شرکتهای زیرمجموعه مرکز رشد دانشگاه صنعت نفت و پارک علم وفناوری استان خوزستان به مدت 2 سال طراحی و اجرا شده است.

 ممکن است بیشتر درمورد اختراع خود توضیح دهید؟

با توجه به توسعه روزافزون معادن وهمچنین پالایشگاه‌ها ومحیط‌های مرتبط با صنعت نفت وگاز، مسمومیت‌هایی که بواسطه این گازهای سمی و قابل اشتعال ایجاد می‌شود، درصورت درمان‌نشدن به ‌موقع، موجب مرگ یا آسیب‌رسیدن به بخش‌هایی از سیستم تنفسی و عصبی شخص می‌شود. گازهای سمی به دلیل آنکه از طریق استنشاق وارد بدن می‌شوند، به‌راحتی وارد جریان خون شده و پس از چند ثانیه خود را به مراکز عصبی رسانده و اثرات شدیدی از خود بر جای می‌گذارند. علاوه بر این، حفاظت و مراقبت در برابر خطرات ناشی از نشت گاز، انفجار و حریق در این اماکن از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد. از آنجایی که انسانها نمی توانند با حس بویایی خود هر یک از گازهای سمی و میزان ریسکشان را برآورد کنند از این رو نیاز به ابزار قابل اطمینان جهت تشخیص این گازها و اندازه گیری دقیق مقدار گاز ها از اهمیت بالایی برخوردار است. بدین منظور پروژه طراحی و ساخت آنالایزورهای گاز قابل حمل تک گازه و چند گازه در سال 1394 آغاز شد و در طول یکسال و نیم مراحل طراحی و ساخت آزمایشگاهی آن در شرکت پتروپویش فن آزما انجام شد. این دستگاه دارای مزیت استفاده از سنسورهای میکرو الکترومکانیکی MEMS می باشد که باعث شده مزایای زیادی نسبت به مدلهای رایج آن داشته باشد.

این اختراع چه مزیتی دارد؟

همانطور که اشاره با توجه به مزایای سنسورهای MEMS پاسخ زمانی و حساسیت این دستگاه در مقایسه با مدلهای دیگر بهبود یافته همچنین با توجه به اینکه از این دستگاه به صورت همراه و قابل حمل استفاده می شود اندازه و وزن این دستگاه کمتر از مدلهای دیگر است و با توجه به نوع طراحی انجام شده و مصرف کمتر سنسور یادشده مدت زمان طولانی تری می تواند شارژ الکتریکی خود را نگه دارد که پارامتر مهمی در دستگاههای قابل حمل است.

این اختراع مزیتی نسبت به محصولات مشابه خارجی دارد وآیا می تواند تاثیری بر میزان ارز آوری داشته باشد؟

با توجه به اینکه سازندگان این نوع دستگاه معمولا اروپایی و امریکایی هستند می توان با بهینه کردن این دستگاه در منطقه خاورمیانه و بعضی از کشورهای آفریقایی بازار خوبی برای این محصول مهیا کرد.

 لطفا در مورد ظرفیت اشتغال زاییش هم توضیح بدید؟

با توجه به طرح توجیهی تهیه شده نزدیک به 50 نفر در فاز اول اشتغال زایی خواهد داشت.

این اختراع چه میزان سرمایه برای تجاری سازی نیازدارد؟

برای تولید دو نمونه ازدستگاه های ارائه شده(دستگاه الکل سنج و دستگاه گازسنج دو گازه h2sو متان) و باتوجه به بازار داخلی و خارجی نزدیک به 900 میلیون تومان برای تجاری سازی این محصول مورد نیاز است.

آیا در مراحل اختراع و ثبت، مشکلاتی مثل تهیه مواد اولیه هم داشتید؟ وضعیت ناپایدار اقتصادی فعلی چطور تاثیری می تواند بر روی این اختراع داشته باشه. یعنی مواد اولیه خارجی برای تولیدش نیاز هست یا تماما تولید داخله؟

تا ابتدای سال 97 مشکل چندانی برای تهیه مواد اولیه نداشتیم ولی از اول سال 97 بعضی از قطعات تا 3.5 برابر افزایش قیمت داشته و بعضی از قطعات در بازار ایران نایاب شده و این امر موجب شده که تغییراتی در طراحی انجام شده و مدل جدید با قطعاتی و موادی که دسترسی به انها راحتر است در شش ماهه دوم سال ارائه خواهد شد.

در آخر آیا ارگان های دولتی و خصوصی از شما حمایت کردند؟

پارک علم وفناوری استان خوزستان و مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه صنعت نفت

حمایت های فراوانی داشته اند که لازم می دانم از مدیران و مسولان پارک علم وفناوری و مرکز رشد تشکر فراوان کنم. هم چنین از حمایت مالی اعضای هیات مدیره شرکت پتروپویش فن آزما تشکر فراوان می کنم.